Macro-instabiliteit binnentalud
De binnenkant van een dijk (binnentalud), kan zijn stevigheid verliezen als de dijk van binnen erg nat wordt. De zand- en kleideeltjes drukken dan niet meer goed op elkaar, waardoor de dijk als het ware vloeibaar wordt en dus instabiel. De dijk zakt dan in.
Maatregel
Je kunt de dijk stabieler maken door extra gewicht aan te brengen aan de binnenkant. Verder helpt het om een flauwer binnentalud te maken. Om een binnenberm (stabiliteitsberm) aan te leggen. Of om de dijk steviger te maken met constructies als damwanden, ankers, nagels of zandzakken. Zo voorkom je dat de dijk van binnen te nat wordt.
(Beeldtitel: 4. Faalmechanisme Macro-instabiliteit binnentalud.)
ZACHTE LEVENDIGE MUZIEK
Als een dijk vanbinnen erg nat wordt, dan kan hij z’n stevigheid verliezen.
De dijk raakt dan namelijk verzadigd en het water zorgt ervoor
dat de zand- en kleideeltjes niet meer goed aan elkaar hechten,
waardoor hij eigenlijk vloeibaar wordt.
De dijk kan z’n eigen gewicht dan niet meer dragen en zakt naar beneden.
Om de dijk stabiel te houden,
kunnen er verschillende maatregelen worden toegepast.
Door het binnentalud te verflauwen, voeg je extra gewicht toe,
wat als een soort boekensteun werkt.
Ook kan de dijk met technische constructies stabieler worden gemaakt.
Dit kan bijvoorbeeld gedaan worden door het inbrengen van een damwand.
Deze zorgt er dan voor dat de zand- en kleideeltjes op hun plaats blijven.