Macro-instabiliteit buitentalud
De helling aan het buitentalud van een dijk, aan de waterkant, kan wegzakken of afschuiven. Dat kan gebeuren als de waterstand snel daalt na een periode van hoogwater. De dijk zit dan nog vol water, waardoor hij zwaarder is. Maar door de lagere waterstand mist hij tegendruk en verliest hij zijn stevigheid. De buitenkant kan dan door het eigen gewicht naar beneden glijden. Als het niet lukt de dijk goed genoeg te herstellen, kan een tweede hoogwater leiden tot overstroming.
Maatregel
Je kunt de stabiliteit van het buitentalud vergroten door een flauwer buitentalud aan te leggen. Hiervoor kun je een buitenberm (een stabiliteitsberm) aanleggen, of de dijk steviger maken met constructies als damwanden, ankers, nagels en zandzakken.
(Beeldtitel: 6. Faalmechanisme Macro-instabiliteit buitentalud.)
ZACHTE LEVENDIGE MUZIEK
Het buitentalud van een dijk, de helling aan de waterkant,
kan ook wegzakken of afschuiven.
Als het een tijdje hoogwater is, komt het water ook in de dijk.
Als het waterpeil dan ineens snel daalt,
dan zit de dijk aan de waterzijde nog vol water en is daardoor minder stevig.
Dit noemen we: Macro-instabiliteit buitentalud.
Het buitentalud zakt dan door het eigen gewicht.
De macrostabiliteit van het buitentalud is op verschillende manier te vergroten.
Zo kan het talud beter bekleed worden, zodat de dijk minder snel doorweekt raakt.
Maar de stabiliteit kan ook vergroot worden door een flauwer buitentalud aan te leggen
of een buitenberm tegen de dijk aan te leggen.