Ga naar de inhoud
Search
Generic filters
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in excerpt

‘Dat de dijk bij Durgerdam versterkt moet worden weten we, maar de vraag is hoe. Door de jaren heen presenteerden deskundigen verschillende oplossingen. Meestal werden ze met pek en veren de dorpskerk uit gejaagd. Het was voor ons een klassiek voorbeeld van een arrogante overheid die de burger komt vertellen hoe het moet.

Voor omwonenden is een dijkversterking ontzettend ingrijpend. In Durgerdam vreesden we voor het uitzicht, voor schade aan woningen en voor overlast tijdens de aanleg. De overheid was min of meer de vijand, elk idee een slecht idee.

Zo kom je natuurlijk niet verder; als overheid en burgers met elkaar in de clinch liggen, kost alles extra tijd en geld. Terwijl we beter samen kunnen zoeken naar slimme oplossingen voor de grote uitdagingen waar we voor staan: een stijgende zeespiegel, heftigere regenval en andere weersextremen als periodes van grote droogte. Het behoud en herstel van dijken is urgenter dan ooit, maar niet iedereen is zich daarvan bewust.

"Het behoud en herstel van dijken is urgenter dan ooit, maar niet iedereen is zich daarvan bewust."

In Durgerdam gooiden we het over een andere boeg. Samen met 3 overheden zijn we gaan werken aan de beste oplossing. Participatie dus. Het resultaat? Een plan waarmee alle partijen akkoord zijn. En ook de volgende stappen zetten we samen.

Het belangrijkste ingrediënt van dit hele proces was kennis. Als bewoners hebben we heel wat geleerd over dijkversterking. Dat was nodig om mee te kunnen praten over zo’n ingewikkeld proces. Sommigen volgden zelfs nauwlettend de gedetailleerde berekeningen. Alle belangrijke informatie werd met ons gedeeld. Die openheid zorgde ervoor dat het wantrouwen stukje bij beetje plaats maakte voor begrip en betrokkenheid. We zien de dijkversterking nu als een gezamenlijke opgave.’